از سال 1987، APA (انجمن روانشناسی آمریکا) نقش قابل توجهی در درک LGBT داشته و منابع زیادی برای آموزش عموم، حمایت از کار روانشناسان و اطلاع رسانی برای سیاست های عمومی در مورد دگرباشان جنسی ، زندگی و نیاز های بهداشتی آن ها تولید کرده است. همچنین این مرجع مهم، اصولی برای روانشناسان در این حوزه ارائه میدهد. جهت مشاوره جنسی با مرکز سلامت جنسی ژوآ تماس بگیرید.
دگرباشان با انگ اجتماعی، خشونت و تبعیض
- روانشناسان تلاش میکنند تا تأثیرات انگ و تظاهرات مختلف آن را در زندگی دگرباشان جنسی درک کنند.
بسیاری از دگرباشان با انگ اجتماعی، خشونت و تبعیض مواجه هستند. استرس این اقلیت را میتوان به شکل دردسر های مداوم روزانه (مانند شنیدن جوک ها) و رویدادهای منفی جدی تر (مانند از دست دادن شغل، مسکن، حضانت فرزندان و تجاوز فیزیکی و جنسی) تجربه کرد. مداخلاتی که از روانشناسان خواسته میشود در نظر بگیرند عبارتند از: (1) افزایش احساس ایمنی مراجع و کاهش استرس (2) توسعه ی منابع فردی و اجتماعی (3) رفع آسیب های باقی مانده و (4) توانمندسازی مراجع برای مقابله با انگ اجتماعی و تبعیض.
جهت گیری های جنسی دگرباشان
- روانشناسان میدانند که جهت گیری های جنسی دگرباشان ناشی بیماری های روانی نیست.
هیچ مدرکی مبنی بر آسیب شناسی روانی در مطالعات غیر بالینی این افراد یافت نشده است. زمانی که مطالعات تفاوت‌هایی را در رابطه با عملکرد روانشناختی بین دگرباشان نشان داده است، این تفاوت ها به اثرات استرس مربوط به انگ زنی نسبت داده شده است. این یافته ها با مجموعه ای از تحقیقات موجود که قرار گرفتن در معرض رفتار تبعیض آمیز را با پریشانی روانی مرتبط میداند، سازگار است.
جهت گیری جنسی
- روانشناسان میدانند که جذابیت ها، احساسات و رفتار همجنس گرایان گونه های طبیعی تمایلات جنسی انسان هستند و تلاش برای تغییر جهت گیری جنسی بی اثر یا خطرناک نشان داده شده است.
بررسی های چندین دهه به طور مداوم نشان داده اند که تلاش ها برای تغییر جهت گیری جنسی بی اثر بوده است. حتی خوشبین ترین طرفداران به این نتیجه رسیده اند که تغییر گرایش جنسی تقریباً غیر ممکن است و کمتر از یک سوم افراد در چنین مطالعاتی مدعی درمان موفقیت آمیز هستند. بنابراین در فضای فعلی نمیتوان این مداخله را به عنوان درمان موثر توصیه کرد درحالی که پتانسیل آن برای آسیب رساندن به بسیاری از مراجعان نیز نشان داده شده است. توزر و هیز (2004) دریافتند که درونی سازی نگرش ها و باورهای منفی در مورد همجنس گرایی و دوجنس گرایی یا بایسکشوال عامل اصلی در ایجاد انگیزه برای تغییر جهت گیری جنسی است.
سوگیری ها روانشناسی
- به روانشناسان توصیه میشود بدانند که چگونه ممکن است نگرش و دانش آن ها در مورد مسائل مربوط به دگرباشان بر ارزیابی و درمان تاثیر بگذارد.
آن ها باید در صورت نیاز، به مشاوره مراجعه کنند یا ارجاعات مناسب را انجام دهند. کد اخلاقی APA روانشناسان را ترغیب میکند که تأثیر سوگیری ها بر کار خود را حذف کنند. از آنجایی که احساس امنیت در رابطه ی روان درمانی به عنوان محوری برای ایجاد تغییرات مثبت در نظر گرفته شده است، روانشناسان تشویق میشوند تا از روش های مناسب خودکاوی و خودآموزی (مانند مشاوره، مطالعه و آموزش رسمی) برای شناسایی و بهبود سوگیری های ضمنی و آشکار در مورد LGBT ها بهره ببرند.
اهمیت هویت جنسی
- روانشناسان تلاش میکنند تا هنگام کار با مراجعان، مسائل مربوط به گرایش جنسی را از مسائل هویت جنسی متمایز کنند. روانشناسان باید به مراجع کمک کنند تا تفاوت های بین هویت جنسی ، رفتار های مرتبط با جنسیت و گرایش جنسی را درک کنند. همچنین به روانشناسان توصیه میشود از این پتانسیل آگاه باشند که عدم انطباق جنسیتی در مراجعین همجنس گرا و دوجنس گرا میتواند انگ اجتماعی را تشدید کند.
سایر موارد
- روانشناسان میدانند که ممکن است خانواده‌های افراد LGBT خانواده های غیربیولوژیکی باشند. ممکن است برای تعداد قابل توجهی از دگرباشان ، عدم افشاگری یا عدم پذیرش روابط صمیمانه شان منجر به فاصله گرفتن عاطفی از خانواده ی اصلی آن ها شود. حتی زمانی که خانواده ها میپذیرند، این پذیرش ممکن است تحمل باشد تا پذیرش واقعی. برای بسیاری از افراد LGBT ، شبکه ای از دوستان نزدیک ممکن است ساختار خانوادگی جایگزین را تشکیل دهد، ساختاری که مبتنی بر روابط قانونی یا بیولوژیکی نیست. چنین ساختارهای خانوادگی میتوانند اثرات تبعیض را کاهش و حمایت لازم برای دگرباشان را فراهم کند.
- روانشناسان تلاش میکنند تا تاثیر اطلاع از دگرباش بودن یک فرد بر خانواده ی اصلی او و رابطه با آن خانواده را درک کنند. پاسخ های بسیاری وجود دارد که یک خانواده پس از اطلاع از دگرباش بودن یکی از اعضا میتواند داشته باشد. برخی از خانواده ها ممکن است به دلیل هنجارهای خانوادگی، قومیتی یا فرهنگی، اعتقادات دینی یا کلیشه های منفی برای پذیرش یک دگرباش آمادگی نداشته باشند. برای این خانواده ها، این آگاهی ممکن است منجر به یک بحران خانوادگی شود که میتواند به دوری عمیق، اخراج عضو دگرباش ، احساس گناه و خودسرزنشی والدین یا تعارضات در روابط والدین بینجامد. از سوی دیگر، خانواده هایی وجود دارند که پذیرش عضو دگرباش در آن ها بی قید و شرط و بدون بحران است. روانشناسان باید با مراجعان دگرباش هر گونه مسئله و نگرانی مربوط به خانواده ی اصلی را بررسی کنند. آن ها همچنین در تلاش برای درک خطرات خاص بیرون آمدن از خانواده ی اصلی هستند. روانشناسان میتوانند به مراجعان در تسهیل بحث با خانواده در مورد هویتشان و انگ فرهنگی کمک کنند. خانواده ها ممکن است برای توسعه ی درک جدید از جهت‌گیری جنسی ، مقابله با نگرش‌های منفی اجتماعی در مورد LGBT بودن به حمایت نیاز داشته باشند. روانشناسان باید به خانواده ها در ایجاد حمایت طولانی مدت از عضو دگرباش کمک کنند.
- روانشناسان تلاش میکنند تا چالش های مربوط به هنجارها، ارزش ها و باورهای متعدد و اغلب متناقض را که دگرباشان اقلیت های قومی و نژادی با آن مواجه هستند، تشخیص دهند. این دگرباشان باید در مورد هنجارها، ارزش‌ها و باورهای هر دو فرهنگ اصلی و اقلیت مذاکره کنند. شواهدی وجود دارد که نشان میدهد تنوع فرهنگی در این هنجار، ارزش، باور و نگرش ها میتواند منبع مهم استرس روانشناختی باشد که بر سلامت روان دگرباشان تأثیر میگذارد. روانشناسان باید راهبردهای مقابله ای مؤثر و سایر عوامل محافظتی در این زمینه را بشناسند و به مراجعان خود کمک کنند تا آن ها را به کار گیرند.
- روانشناسان تشویق میشوند تا تأثیرات دین و معنویت را در زندگی دگرباشان در نظر بگیرند. این تاثیرات میتواند پیچیدگی های خاص خود را داشته و نشات گرفته از دوسوگرایی باشد. برخی، سنت های اعتقادی و اعتقادات معنوی خود را بخش مهم و جدایی ناپذیر هویتشان میدانند. ادغام این جنبه های گاه نامتجانس اما برجسته ی هویت ، یک هدف درمانی مهم برای روانشناسانی است که با مراجعان دگرباشی کار میکنند که به دلیل هویت مذهبیشان دچار تعارض میشوند. اساسنامه ی APA از روانشناسان میخواهد تا باورهای مذهبی خود را بررسی کنند و از اولویت دادن آن ها به عملکرد و استانداردهای حرفه‌ای در کار بالینی خود با دگرباشان جلوگیری کنند.
- روانشناسان باید چالش های خاصی را که دگرباشان دارای ناتوانی های جسمی ، حسی و شناختی – عاطفی تجربه میکنند، تشخیص دهند. برای مثال، نشان داده شده است که مردان همجنس گرای دارای ناتوانی های ذهنی و یادگیری در معرض خطر بیشتری برای درگیر شدن در رابطه ی جنسی نا ایمن هستند. احساس «کمتر مردانه بودن» نیز در رفتارهای جنسی پرخطر در میان مردان همجنسگرای ناتوان نقش دارد. همچنین محتمل است آن ها به دلیل واکنش های منفی به گرایش جنسیشان از حمایت خانواده محروم باشند. ممکن است افراد دارای معلولیت دگرباش دسترسی یکسانی به اطلاعات، پشتیبانی و خدماتی که برای افراد بدون معلولیت وجود دارد، نداشته باشند. با توجه به محرومیت و احساس نامرئی بودن بسیاری از افراد در این گروه، از روانشناسان خواسته میشود تا راه‌هایی را برای توانمندسازی مراجعان دارای معلولیت LGBT در نظر بگیرند.
منبع: APA
یک پاسخ
سلام آقای دکتر
برای همجنسگرایان درمانی وجود دارد؟؟؟