در قرن هجدهم، ساموئل آگوست تیسوت یکی از شناخته شده ترین پزشکان در قلمرو سوئیس کنونی بود. این پزشک، شهرت خود را در درجه اول مدیون مقاله ای بود که در تقبیح خطرات خودارضایی مردان نوشته بود. تیسوت معتقد بود که خودارضایی قدرت مرد را کاهش می دهد و در نهایت او را نابارور می کند. او همچنین خودارضایی را با طیف وسیعی از بیماری های دیگر مرتبط دانست. رساله فون در اونانی (اونانیسم) او در سال 1758 به زبان لاتین منتشر شد و دو سال بعد ترجمه فرانسوی آن نیز منتشر شد. کار دکتر به سرعت در سراسر اروپا گسترش یافت و حدود 60 بار در طول زندگی نویسنده تجدید نظر شد و به تعدادی از زبان های دیگر ترجمه شد.
دیدگاه‌های تیسوت تا حدودی متهورانه بود و اساساً مبتنی بر نظریه پزشکی «طنز» بود ایده ای که قدمت آن به دوران باستان می‌رسد و معتقد است که مایعات بدن انسان باید در تعادل نگه داشته شوند. اگر خودارضایی کنید، بدن خود را ضعیف کرده و در نهایت بیمار می شوید. برای دکتر لوزان، خودارضایی مردان هدر دادن مایعات بدن بود. ساموئل آگوست تیسوت نظریه خود را با این تصور آناتومیک قدیمی که مایع منی از مغز سرچشمه می گیرد و از طریق ستون فقرات به آلت تناسلی می رود، پشتیبانی می کند. بنابراین، دکتر گفت، هر زمان که خودارضایی کنید، بخشی از مایع مغز خود را «قربانی» خواهید کرد. عواقب آن: رنج ها و بیماری های بی شمار، آسیب به سیستم عصبی و اختلال در حافظه و ظرفیت فکری است.
رساله ساموئل آگوست تیسوت یک جنبش جهانی ضد خودارضایی را آغاز کرد که بر جامعه تا قرن بیستم تأثیر گذاشت.
تا دهه 1960، زمانی که جوانان شروع به شورش علیه ارزش‌های طبقه متوسط غالب کردند، خودارضایی سرانجام از نظر اجتماعی قابل قبول شد. از قضا، متخصصان پزشکی اکنون معتقدند که خودارضایی هیچ عارضه جسمانی برای فرد ندارد.
در اواخر قرن نوزدهم، بسیاری از پزشکان خودارضایی را مقصر روان رنجوری، ضعف اعصاب و بیماری‌های عصبی می‌دانستند که به طور فزاینده‌ای رایج‌تر بودند. برای مهار این مشکل، آنها تنبیه، خودکنترلی و محدودیت های غذایی را تجویز کردند.
زیگموند فروید در اوایل زندگی حرفه ای خود با این ایده «نوروزیس خودارضایی» موافق بود. با این حال، او همچنین استدلال کرد که سرکوب جنسی خود عامل روان رنجوری است. پاتون می نویسد: «او مشاهده کرد که بسیاری از بیماران به ویژه زنان از آسیب های ناشی از احساس گناه وسواسی پس از تمرین خودارضایی رنج می برند.
سرانجام، فروید به این نتیجه رسید که آرام کردن تابوهای مربوط به خودارضایی ممکن است به جای اینکه باعث روان رنجوری شود، از روان رنجوری پیشگیری کند. همانطور که روانشناسی و روانپزشکی در نیمه اول قرن بیستم به نیروهای قدرتمند فرهنگی تبدیل شدند، این ایده به جریان اصلی تبدیل شد.
پاتون می نویسد، در دهه 1970 و 1980، محققان علمی دریافتند که خودارضایی در بین انسان ها در هر سن و جنس و همچنین سایر پستانداران رایج است. آنها با آن به عنوان یک “عملکرد طبیعی مانند خوردن، خوابیدن و حذف” برخورد کردند. با این حال، در نوشتن در سال 1986، او از یک “نگرش نئوپیوریتانیستی در جامعه، که جو بی تفاوتی اخلاقی را پرورش می دهد، شکایت کرد. یعنی خودارضایی شما را نمی کشد و آسیب نمی رساند و باعث فسق و بیماری نمی شود، اما «نفعی برای شما ندارد».
خودارضایی چیست ؟
خودارضایی رایج ترین شکل ارضا نیاز جنسی است اما با رابطه جنسی بسیار متفاوت است. افراد خودارضایی را به دلایل متفاوتی، علاوه بر رابطه جنسی انتخاب می کنند. برخلاف تصور بسیاری از مردم، خودارضایی رابطه جنسی را از بین نمی برد، در برخی موارد، با نظر متخصص سکسولوژی، می تواند به تقویت آن کمک کند. خودارضایی زمانی یک انحراف تلقی می شود که به رابطه جنسی ترجیح داده شود.
خودارضایی، دست زدن و مالیدن قسمت هایی از بدن برای لذت جنسی است، مانند آلت تناسلی، کیسه بیضه، کلیتوریس، فرج، سینه ها و مقعد. خودارضایی می تواند شامل کاوش در بدن خود شخص باشد، اما می تواند بین دو نفر نیز اتفاق بیفتد (خودارضایی متقابل). اگر خودارضایی بین افراد اتفاق بیفتد (خودارضایی متقابل) نیاز به رضایت دو طرف است.
خودارضایی یک رفتار رایج است که در تمام سنین از کودکی، تا نوجوانی و در طول بزرگسالی توسط افراد با هر جنسیتی دیده می شود. این می تواند یکی از انواع راههایی باشد که فرد می تواند بدن خود را کشف کند، و بفهمد چه چیزی از نظر جنسی خوب است و چگونه به ارگاسم دست پیدا کنند. خودارضایی در کودکان را میتوانید بخوانید.
لذت جنسی از طریق خودارضایی می تواند بخشی بسیار عادی از تجربه جنسی یک فرد باشد. میزان خودارضایی افراد برای هر فرد متفاوت است. ممکن است چندین بار در روز، یک هفته یا یک ماه به هیچ وجه خودارضایی نکند. اینکه هر چند وقت یک بار یک فرد خودارضایی می‌کند مشکلی نیست، مگر خودارضایی در عملکرد فرد اخلال ایجاد کند. مثل اینکه زمان صرف شده برای خودارضایی جایگزین جنبه‌های دیگر یک زندگی سالم و متعادل شود، مثلاً مدرسه، کار، مسئولیت‌ها، فعالیت‌های اجتماعی.
چرا مردم خودارضایی می کنند ؟
احتمالاً هیچ دلیلی وجود ندارد که برای همه افراد یا هر زمان صادق باشد. بسیاری از مردم می توانند درک کنند که چرا فردی که در یک رابطه نیست، خودارضایی می کند، اما بسیاری از مردم، به دلیل باورهای نادرست در مورد رابطه جنسی و خودارضایی، نمی توانند درک کنند که چرا فردی در یک رابطه است، خودارضایی را انتخاب می کند.
در اینجا دلایلی وجود دارد که افراد در طول یک رابطه خودارضایی را انتخاب می کنند:
– هنگام خودارضایی هیچ اضطرابی وجود ندارد (غیر از خطر گرفتار شدن اگر این موضوع در رابطه وجود دارد). اغلب اضطراب بخش بزرگی از چیزی است که از رابطه جنسی با شریک زندگی ناشی می شود: اضطراب در مورد اینکه بدن من چگونه عمل می کند، آیا بدن من عملکرد خواهد داشت، آیا همسرم از من خوشش می آید، واکنش بدن من چگونه است و غیره.
– فرد خسته است و خودارضایی نیازی به تلاش یکسانی هم از نظر ذهنی و هم از نظر جسمی برای انجام ندارد.
– دردناک نیست. هم برای مردان و هم برای زنان، رابطه جنسی می تواند از نظر جسمی دردناک باشد و ناتوانی در حل درد یا گفتگوی مؤثر آن با شریک زندگی خود منجر به تمایل کمتر به رابطه جنسی یا اجتناب از آن می شود.
– آدم بی حوصله است.
– یک فرد از رابطه خود خسته شده است و می خواهد یک فانتزی را در ذهن خود تجسم کند.
– شریک زندگی آنها مریض است، برای مثال شریک زندگی فرد پریود شده است یا زمانی که شریک زندگی نمی خواهد رابطه جنسی داشته باشد.
– آنها می خواهند این کار را سریع انجام دهند یا زمان لازم برای رابطه جنسی را ندارند.
– شریک زندگی آنها در سفر یا دور از شریک زندگی خود است.
اینها تنها چند دلیلی هستند که افراد در حین رابطه، خودارضایی را انتخاب می کنند.
رابطه جنسی همانطور که از نامش پیداست نیاز به همکاری با شخص دیگری دارد. برخلاف خودارضایی که فقط باید از خود بپرسید، رابطه جنسی مستلزم این است که چیزهای بیشتری هماهنگ کنید تا کار کند و اتفاق بیفتد. شما با دو نفر سر و کار دارید که در هر لحظه ممکن است به چیزهای بسیار متفاوت و متضاد فکر کنند، احساس کنند یا بخواهند. توانایی همگام سازی و هماهنگ کردن خواسته ها و میل جنسی می تواند یک چالش باشد. اگر برنامه های کاری سخت‌گیرانه، خواسته‌های والدین، اولویت‌های ورزشی، مسائل رفت‌وآمد، نگرانی‌های مالی یا بیماری را به ترکیبی از چیزهایی که باید هماهنگ شوند، بیاندازید، ممکن است دشوارتر شود.
باور های نادرست در مورد خودارضایی
با وجود اینکه خودارضایی بخشی رایج از تمایلات جنسی است، برخی از افراد در مورد خودارضایی احساس شرم یا خجالت می کنند، تا حدی به دلیل افسانه های قدیمی.
خودارضایی به اشتباه مقصر مجموعه ای از مشکلات سلامتی است، از جمله:
– ناباروری
– کوری
– مسائل مربوط به سلامت روان
– انحراف جنسی
– کاهش عملکرد جنسی.
خودارضایی در کودکان و نوجوانان ( نکاتی برای والدین و مراقبان)
افراد در هر سنی به دلایل مختلف خودارضایی می کنند. ممکن است به آرامش کمک کند، ممکن است به دلیل کنجکاوی و کاوش بدن باشد، ممکن است به رفتارهای تسکین دهنده خود کمک کند یا در بیشتر موارد، فقط احساس خوبی دارد.
در استرالیا، 89 درصد از جوانان در سال های 10، 11 و 12 گزارش می دهند که خودارضایی می کنند. ارائه پیام های مثبت جنسی در مورد خودارضایی به فرزندتان در عادی سازی این رفتار و کاهش احساس اضطراب، ترس و شرم در مورد بدن و تمایلات جنسی مهم است.
نکاتی برای والدین و مراقبان عبارتند از:
– به یاد داشته باشید که کودکان و جوانان به دلایل مختلف از جمله کنجکاوی، کاوش و لذت حسی خودارضایی می کنند.
– به یاد داشته باشید که خودارضایی بسیار رایج است.
– سعی کنید به جای خود فعالیت، روی محیط تمرکز کنید. به عنوان مثال، اگر فرزندتان در حال خودارضایی است، می توانید به او یادآوری کنید:
_ کنترل تکانه های جنسی یک مهارت هست که می تواند یاد بگیرد.
– به هیچ وجه او را به خاطر کاری که انجام می دهد شماتت نکنید. پژوهشها نشان می دهد که ایجاد اضطراب به خاطر انجام خودارضایی، نه تنها خودارضایی را کاهش نمی دهد، بلکه وسواس گونه آن را تشدید می کند.
– به او تاکیید کنید که این یک رفتار خصوصی است که می تواند در یک مکان خصوصی (مانند اتاق خواب یا حمام) انجام دهد.
– درک کنید که کودکان ممکن است در مواقع استرس به خودارضایی روی آورند. اگر خودارضایی فرزندتان بر سایر فعالیت‌ها تأثیر می‌گذارد، باید بدانید چه چیزی او را مضطرب یا ناراحت می‌کند.
اگر در مورد رفتار کودک خود نگران هستید، باید با یک روان شناس سکس تراپ صحبت کنید.
