اختلال پدوفیلیا یا بچه بازی چیست و درمان انحراف پدوفیلی

انحراف پدوفیلیا یا بچه بازی چیست و درمان اختلال پدوفیلی خواهیم خواند. پزشکان پدوفیلی را زمانی تشخیص می‌دهند که افراد به دلیل علاقه‌شان به کودکان، به شدت احساس ناراحتی می‌کنند یا توانایی عملکرد بهتری ندارند.

پدوفیلیا یا بچه بازی، نوعی پارافیلیا است. چون باعث آسیب به دیگران می شود و یك اختلال محسوب می شود.

اینکه علاقه جنسی یا درگیری بین دو نفر به عنوان اختلال پدوفیلیک در نظر گرفته می شود به سن افراد درگیر بستگی دارد. در جوامع غربی، تشخیص اختلال پدوفیلیک مستلزم آن است که فرد 16 سال یا بزرگتر و حداقل 5 سال بزرگتر از کودکی باشد که هدف تخیلات یا فعالیت جنسی است. با این حال، درگیری جنسی یک نوجوان بزرگتر (17 تا 18 ساله) با یک نوجوان 12 یا 13 ساله ممکن است یک اختلال در نظر گرفته نشود. معیارهای سنی مورد استفاده برای شناسایی زمانی که چنین فعالیتی جرم محسوب می شود ممکن است متفاوت باشد. اگر نمی دانید انحراف جنسی چیست آن را مطالعه کنید.

پدوفیلی در بین مردان بسیار شایع تر از زنان است.

پدوفیل ها ممکن است جذب پسران جوان، دختران جوان یا هر دو شوند. اینکه دختران یا پسران بیشتر قربانی پدوفیل ها می شوند مشخص نیست، اگرچه به نظر می رسد که دختران به طور کلی بیشتر قربانی آزار جنسی می شوند.

معمولاً بزرگسال برای کودک شناخته شده است و ممکن است یکی از اعضای خانواده ناتنی و یا فردی با اقتدار (مانند معلم یا مربی) باشد. برخی فقط جذب فرزندان خانواده خود می شوند. برخی از پدوفیل ها فقط جذب کودکان می شوند كه اغلب در یک محدوده سنی یا مرحله رشد خاصی هستند.

پدوفیل ها ممکن است از زور یا اجبار برای درگیری جنسی کودکان استفاده کنند و اگر کودک به کسی بگوید ممکن است تهدید به آسیب رساندن به کودک یا حیوانات خانگی او کنند. بسیاری از این پدوفیل ها دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی هستند.

بسیاری از پدوفیل ها اختلال مصرف مواد یا وابستگی و افسردگی دارند یا دچار آن می شوند. آنها اغلب از خانواده های ناکارآمد هستند و تعارضات زناشویی در بین آن ها رایج است. بسیاری از آنها در کودکی مورد آزار جنسی قرار گرفتند.

علائم تشخیصی اختلال پدوفیلیا

1- ظرف مدت حداقل 6 ماه، خیالپردازی های تحریك كننده ی جنسی مكرر، شدید، تمایلات جنسی یا رفتار هایی كه فعالیت جنسی با كودك یا كودكان نابالغ ( عموما 13 ساله و یا كمتر ) را شامل میشوند.

2- فرد مطابق با این امیال جنسی عمل كرده و یا این تمایلات و خیالپردازی های جنسی موجب ناراحتی یا مشكل میان فردی میشوند.

3- فرد حداقل 16 ساله و دست كم 5 سال بزرگتر از كودك میباشد.

شیوع اختلال بچه بازی

شیوع اختلال بچه بازی در جمعیت معلوم نیست. بالاترین شیوع ممکن برای اختلال بچه بازی در جمعیت مردان تقریبا ۳ تا ۵ درصد است. شیوع اختلال پدوفیلیا در زنان خیلی مبهم تر است، اما احتمالا بخش کوچکی از شیوع در مردان را تشکیل می دهد.

شکل گیری و روند اختلال بچه بازی

مردان بزرگسال مبتلا به اختلال بچه بازی ممکن است اشاره کنند که در دوره بلوغ از تمایل جنسی شدید یا ترجیحی به کودکان آگاه شدند ( در همان زمانی که مردان بعد ها همسران بالغ را ترجیح می دهند و از تمایل جنسی خود به مردان یا زنان آگاه می شوند ). سعی در تشخیص دادن اختلال پدوفیلیا در سنی که اولین بار آشکار می شود، مشکل ساز است، زیرا در طول رشد نوجوان، متمایز کردن آن از تمایل جنسی متناسب با سن به همسالان یا از کنجکاوی جنسی، دشوار است.

به نظر می رسد که بچه بازی به خودی خود اختلالی دایمی است. با این حال، انحراف پدوفیلیا لزوما عناصر دیگری را شامل می شود که ممکن است با گذشت زمان با درمان یا بدون آن تغییر کند : ناراحتی ذهنی ( مثل احساس گناه، شرم، ناکامی جنسی شدید، یا احساس انزوا ) یا اختلال روانی – اجتماعی، یا گرایش به نشان دادن میل جنسی به کودکان، یا هر دو. بنابراین، روند اختلال بچه بازی ممکن است با بالا رفتن سن نوسان کند، افزایش یا کاهش یابد.

بزرگسالان مبتلا به اختلال بچه بازی ممکن است بگویند قبل از پرداختن به رفتار جنسی که کودکان را شامل می شود یا تشخیص هویت خود به عنوان بچه باز، از تمایل جنسی به کودکان آگاه شدند. فراوانی رفتار جنسی که کودکان را شامل می شود احتمالا در سن بالا مانند رفتار جنسی نابهنجار یا بهنجار دیگر، کاهش می یابد.

 عوامل خطر و پیش آگهی در اختلال بچه بازی

خلق و خوی :  به نظر می رسد که بین بچه بازی و ضد اجتماعی بودن تعامل وجود دارد، به طوری که مردان دارای هر دو صفات به احتمال بیشتری میل جنسی به کودکان نشان می دهند. بنابراین، اختلال شخصیت ضد اجتماعی را می توان عامل خطری برای اختلال بچه بازی در مردان مبتلا به نابهنجاری جنسی در نظر گرفت.

محیطی : مردان بزرگسال مبتلا به بچه بازی اغلب می گویند در کودکی مورد بهره کشی جنسی قرار گرفته اند. اما معلوم نیست که آیا این همبستگی تأثیر علیتی بهره کشی جنسی کودکی بر بچه بازی در بزرگسالی را منعکس می کند یا نه.

ژنتیکی و فیزیولوژیکی : چون بچه بازی شرط لازم برای اختلال بچه بازی است، هر عاملی که احتمال بچه بازی را افزایش دهد، خطر اختلال پدوفیلیا را نیز افزایش می دهد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه اختلال عصبی – رشدی در رحم، احتمال پرورش جهت گیری بچه بازی را افزایش می دهد.

درمان اختلال پدوفیلیا

درمان شامل روان درمانی طولانی مدت و داروهایی است که میل جنسی را تغییر داده و سطح تستوسترون را کاهش می دهد. شما میتوانید با کسب مشاوره جنسی با مرکز جنسی ژوآ جهت سکس تراپی تماس بگیرید.

نتایج درمان متفاوت است. بهترین نتیجه زمانی است که مشارکت داوطلبانه باشد و فرد در زمینه مهارت ‌های اجتماعی و درمان سایر مشکلات مانند سوء مصرف مواد یا افسردگی، آموزش ببیند. درمانی که تنها پس از دستگیری کیفری و اقدامات قانونی انجام می شود ممکن است کمتر مؤثر باشد.

صرفاً قرار دادن پدوفیل ها در زندان یا مؤسسات دیگر، حتی برای مدت طولانی، امیال و خیالات پدوفیلیک را تغییر نمی دهد. با این حال، برخی از پدوفیل‌های زندانی که متعهد به درمان طولانی‌مدت تحت نظارت هستند، می‌توانند از فعالیت‌های پدوفیلیک خودداری کنند و دوباره در جامعه ادغام شوند.

درمان دارویی در اختلال پدوفیلی

مدروکسی پروژسترون و لوپرولید مانع از سیگنال دهی غده هیپوفیز به بیضه ها برای تولید تستوسترون می شوند. بنابراین سطح تستوسترون و میل جنسی را کاهش می دهند. پزشکان به طور دوره ای آزمایش خون برای نظارت بر اثرات این داروها بر عملکرد کبد و همچنین آزمایشات دیگر ( از جمله آزمایش تراکم استخوان و آزمایش خون برای اندازه گیری سطح تستوسترون ) انجام می دهند. مشخص نیست که این داروها چقدر در زنان پدوفیل مفید هستند.

داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) نیز ممکن است مفید باشند. آنها ممکن است به کنترل تمایلات و تخیلات جنسی کمک کنند. آنها همچنین میل جنسی را کاهش می دهند و ممکن است باعث اختلال نعوظ شوند.

درمان دارویی زمانی موثرتر است که با روان درمانی و آموزش مهارت های اجتماعی ترکیب شود.

منبع:

راهنمای تشخیصی و اماری اختلالات روانی

www.msdmanuals.com