میکروپنیس چیست و آیا آلت تناسلی شما کوچک است؟

بررسی اجمالی

میکروپنیس یک اصطلاح پزشکی برای آلت تناسلی است که معمولاً در بدو تولد تشخیص داده می‌شود و اندازه آن در یک نوزاد بسیار کمتر از حد طبیعی است. میکروپنیس از هر نظر دیگر، نظیر ساختار، ظاهر و عملکرد، مانند هر آلت تناسلی سالم دیگراست.

عوامل ابتلا به میکرو پنیس چیست؟

قبل از تولد، اندام تناسلی نوزاد پسر در پاسخ به برخی هورمون‌ها، عمدتاً آندروژن‌ها، رشد می‌کند. اگر بدن او آندروژن کافی تولید نکند یا اگر بدن به طور معمول به تولید آندروژن پاسخ ندهد، یک عامل میتواند میکروپنیس باشد که میکروفالوس نیز نامیده می شود.

اختلالات پزشکی که بر غدد هیپوفیز یا هیپوتالاموس تأثیر می‌گذارند، هر دو نقش کلیدی در تولید هورمون دارند، با میکروپنیس مرتبط هستند. درصورتیکه میکروپنیس می‌تواند  خود به خود ایجاد شود، بدون هیچ ارتباط با هورمون دیگری، همراه با سایر اختلالات رخ دهد.

همیشه مشخص نیست که چرا برخی از پسران با اختلال هورمونی که باعث میکروپنیس می شود متولد می شوند. جنتیک خانوادگی میکروپنیس، این احتمال را افزایش میدهد. یک مطالعه فرانسوی در سال 2011 نشان میدهد که قرار گرفتن جنین در معرض آفت کشها و سایر مواد شیمیایی ممکن است شانس ابتلا به میکروپنیس را افزایش دهد.

میکروپنیس چه هست و چه نیست؟

میکروپنیس مانند یک آلت تناسلی طبیعی و سالم عمل می‌کند. هیچ نگرانی دیگری برای سلامتی وجود ندارد، توانایی ادرار کردن و نعوظ نباید تحت تأثیر قرار گیرد. با این حال، میکروپنیس گاهی با تعداد کمتر اسپرم همراه است، بنابراین باروری ممکن است کاهش یابد.

میکروپنیس چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک علاوه بر گرفتن سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی، معاینه فیزیکی نیز انجام خواهد داد. که شامل اندازه گیری آلت تناسلی می باشد. برای تشخیص دقیق، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای بررسی اختلالات هورمونی تجویز نماید. اگر مشکوک هستید که کودک شما میکروپنیس دارد، با یک اورولوژیست اطفال یا یک متخصص غدد اطفال مشورت کنید.

اورولوژیست پزشکی است که در سلامت دستگاه ادراری و دستگاه تناسلی مردانه تخصص دارد. متخصص غدد در اختلالات هورمونی تخصص دارد. اگر در مورد دستگاه تناسلی خود نگرانی دارید، به یک اورولوژیست که بیماران بزرگسال را درمان می‌کند مراجعه کنید.

در اندازه گیری صحیح چه چیزی در نظر گرفته میشود؟

چیزی که میکروپنیس را مشخص می‌کند، طول کشیده آلت تناسلی (SPL) آن است. طول آلت تناسلی کشیده (SPL) برای نوزادان بطور میانگین نوزاد پسر 2.8 تا 4.2 سانتی متر (1.1 تا 1.6 اینچ) است، در حالی که طول میکروپنیس کمتر از 1.9 سانتی متر (0.75 اینچ) تعریف می شود. یک SPL که بین 1.9 تا 2.8 سانتی متر طول دارد ممکن است کوتاهتر از حد متوسط در نظر گرفته شود، اما میکروپنیس نیست.

یک منبع مورد اعتماد بیان میکند، SPL برای پسران به عنوان مثال، پیش از بلوغ که 9 تا 10 سال دارند، میانگین SPL 6.3 سانتی متر (2.48 اینچ) است. در واقع،SPL  3.8 سانتی متری (1.5 اینچ) یا کوتاهتر، میکروپنیس در نظر گرفته می شود.  SPL بین 3.8 سانتی متر و 6.3 سانتی متر فقط کوتاهتر از حد متوسط در نظر گرفته می شود.

SPL برای بزرگسالان

یک منبع مورد اعتماد بیان میکند، متوسط طول آلت تناسلی یک بزرگسال، بطور معمول در حدود 13.24 سانتی متر (5.21 اینچ) است. یک آلت تناسلی کشیده بالغ میکروپنیس به طول 9.32 سانتی متر (3.67 اینچ) یا کمتر است.  روش مناسب برای اندازهگیری میکروپنیس این است که به آرامی آن را کشیده و طول را از نوک تا ته نزدیک به بدن اندازه گیری کنید.

خطای تشخیص یک میکروپنیس

میکروپنیس در واقع یک بیماری نادر است که تقریباً 0.6 درصد از مردان در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار میدهد. اما آنچه که به نظر می رسد آلت تناسلی کوچک است. ممکن است از نظر فنی واجد شرایط میکروپنیس نباشد. در عوض ممکن است وضعیتی به نام آلت تناسلی دفن شده داشته باشد.

آلت تناسلی دفن شده

آلت تناسلی دفن شده آلت تناسلی با اندازه طبیعی است، اما در زیر چین های پوست شکم، ران یا کیسه بیضه پنهان یا مدفون شده است. آلت دفن شده معمولا در دوران نوزادی تشخیص داده می شود، اما می‌تواند در مراحل بعدی زندگی ایجاد شود.

این عارضه ممکن است ناشی از یک ناهنجاری باشد که پسری با آن متولد می شود یا ممکن است به دلیل تجمع چربی در شکم و اطراف اندام تناسلی در فردی با چاقی مرضی باشد.

با بالا رفتن سن مردان، عضلات کف لگن آنها ضعیف می شود. این بر نحوه استراحت آلت تناسلی و عملکرد نعوظ تأثیر میگذارد. ماهیچه‌های ضعیف‌تر می‌توانند به آلت تناسلی اجازه دهند تا حدودی عقب‌نشینی کند و در برخی از مردان ظاهر آلت تناسلی مدفون شود. ماهیچه های سالم کف لگن نیز زمانی که یک مرد نعوظ دارد منقبض می شود و به اطمینان از جریان خون مناسب در آلت تناسلی کمک میکند. ماهیچه‌های ضعیف‌تر به خون اجازه خروج می‌دهند و حفظ نعوظ را دشوار می‌کنند.

آلت تناسلی بافته

وضعیت دیگری که ممکن است با میکروپنیس اشتباه گرفته شود آلت تناسلی بافته است که به عنوان “آلت نامحسوس” نیز شناخته میشود. ممکن است نوزاد پسری با آن به دنیا بیاید یا در اثر عارضه ختنه ایجاد شود.

در آلت تناسلی بافته، پوست کیسه بیضه به طور غیرمعمولی در بالای ساقه آلت تناسلی قرار میگیرد. نتیجه این است که آلت تناسلی کوچکتر از حد معمول به نظر می رسد زیرا فقط نوک و قسمتی از شفت قابل مشاهده است. جراحی زیبایی می‌تواند  مشکل را برطرف کند، اما معمولاً تا زمانی که پسر به سن نوجوانی یا بزرگسالی برسد به تعویق می افتد.

درمان میکروپنیس

صحبت با متخصصان غدد، اورولوژیستها و جراحان در مورد گزینه های درمانی نیز به شما کمک می‌کند که در هر سنی متوجه شوید که چه گزینه هایی وجود دارد. درمان میکروپنیس می‌تواند در افزایش اعتماد به نفس در زندگی آتی و بهبود شانس در رضایت جنسی مفید باشد.

درمانی که زودتر در زندگی شروع شود می‌تواند  به نتایج بهتری منجر شود. سن فرزند شما، سابقه پزشکی و گستردگی شرایط در این بیماری به تعیین اینکه کدام گزینه های درمانی منطقی تر هستند کمک می‌کند.

هورمون درمانی

هورمون درمانی اغلب می‌تواند  از سنین پایین شروع شود. ممکن است به تحریک رشد آلت تناسلی کمک کند. با یک دوره کوتاه درمان تستوسترون شروع می شود تا چگونگی پاسخ به آلت نشان داده شود. این هورمون را می توان از طریق تزریق یا از طریق ژل یا پماد که مستقیماً روی آلت تناسلی قرار می‌گیرد، اعمال کرد.

تستوسترون درمانی ممکن است به تحریک رشد آلت تناسلی در دوران نوزادی کمک کند، اگرچه شواهد کمتری مبنی بر موثر بودن آن در بلوغ و بزرگسالی وجود دارد. در صورت بی اثر بودن تستوسترون، ممکن است انواع دیگر درمان های هورمونی نیز امتحان شوند.

فالوپلاستی

روشی در جراحی برای اصلاح میکروپنیس، فالوپلاستی نام دارد، که در نوجوانان و بزرگسالان بیشتر از نوزادان و کودکان خردسال رایج است. معمولاً در صورتی انجام می شود که درمانهای هورمونی بی اثر بوده باشد. با این حال، جراحی را می توان در سنین پایین انجام داد.

خطراتی در هر نوع جراحی وجود دارد. ممکن است بر دستگاه ادراری، عملکرد نعوظ و سایر عملکردها تأثیر بگذارد و نیاز به اقدامات بعدی داشته باشد. همچنین برخی عقیده دارند که تغییرات در اندازه یا طول به اندازه کافی قابل توجه نیست که بر خطرات آن غلبه کند.

با این حال، پیشرفت در جراحی پلاستیک به این معنی است که برای بسیاری از پسران و مردان، آلت تناسلی اصلاح شده با جراحی که امکان عملکرد سالم ادراری و جنسی را فراهم می‌کند، امکان پذیر است. کار با یک جراح مجرب و درک تمام خطرات و مزایای احتمالی جراحی بسیار مهم است.

پذیرش بدن شما

در رسانه ها و به طور کلی در جامعه، اندازه آلت تناسلی اغلب به اشتباه با مردانگی یکسان فرض می شود. در یک رابطه صمیمانه، داشتن میکروپنیس می‌تواند نیاز به تعدیل‌ها و نگرش‌های سالم توسط هر دو طرف داشته باشد. فراهم ساختن برخی مشاورهها در سنین پایین ممکن است به پسر کمک کند تا با بالا رفتن سن بهتر با آن کنار بیاید و او را با استراتژیهایی برای برخورد با همسالان و پارتنرهای بالقوه و دستیابی به کیفیت زندگی مفید، مجهز کند.

درمانگران به همراه پزشکان، صرف نظر از سن شما، در دسترس شما هستند تا در جنبه های مهم برخورد با زندگی عاطفی، جنسی و بیولوژیکی، شما را راهنمایی کنند.

پیام کلیدی

میکروپنیس تعریف و اندازهگیری پزشکی خاصی دارد. زندگی با میکروپنیس می‌تواند  چالشی باشد که نیاز به مشاوره روانشناسی داشته باشد تا به شما در پذیرش کمک کند، چه بخواهید به دنبال درمان پزشکی باشید یا نباشید. تحقیق و بحث در مورد گزینه های درمانی با متخصصان سلامت، ممکن است به نتایج مثبتی منجر شود.

کارشناسان می گویند اندازه آلت تناسلی با باروری مردان مرتبط نیست. یک مطالعه اخیر نشان داد که اندازه آلت تناسلی ممکن است دلیل ناباروری باشد. درصورتیکه، کارشناسان می گویند که این تحقیقات دارای تعدادی نقص است.

اشتراک گذاری در  PinterestExperts اشاره میکند که اسپرم در بیضهها ساخته میشود، نه آلت تناسلی. “گتی ایماژ”

دانشمندان در تلاشند تا دریابند چرا کاهش باروری مردان در سرتاسر جهان به طور فزایندهای رو به کاهش است. یک متا آنالیز از صدها مطالعه دیگر به این نتیجه رسید که طی 40 سال گذشته “کاهش قابل توجهی در تعداد اسپرم” در مردان وجود دارد.

دلایل متعددی وجود دارد که چرا یک زن و مرد ممکن است نتوانند باردار شوند، اما اغلب اوقات می توان علت قطعی آن را مشخص کرد.

اما یک مطالعه جدید فاکتور جدیدی را نشان میدهد که ممکن است عدم توانایی مرد برای بچه دار شدن مرتبط با اندازه آلت تناسلی او باشد.

این مطالعه در دانشگاه یوتا انجام شد. دکتر آستن اسلید، متخصص اورولوژی و نویسنده اصلی این مطالعه، و تیمش، آلت تناسلی 815 مرد 18 تا 59 ساله را که بین سال‌های 2014 تا 2017 به کلینیک سلامت مردان مراجعه کردند را اندازه‌گیری کردند. برخی به دلیل نگرانی در مورد باروری خود آنجا بودند، در حالی که برخی دیگر به دلیل نگرانیهای مختلف، مانند اختلال نعوظ، آنجا بودند.

این مطالعه با عنوان “طول آلت تناسلی کشیده شده و ناباروری، یک ارتباط جدید” بیان کرد که طول آلت تناسلی مرد زمانی که در حالت نعوظ به اندازه‌ای باشد، بر توانایی او برای تولید مثل تأثیر می‌گذارد. به طور خاص، مردانی که آلت تناسلی آنها به طور متوسط حدود 12.3 سانتیمتر یا حدود 4.8 اینچ است، در مقایسه با مردانی که آلت تناسلی آنها 13.4 سانتیمتر یا بیشتر از 5.2 اینچ است، برای باردار شدن مشکل بیشتری داشتند.

کارشناسان چیز دیگری میگویند:

دکتر دانیل کورت، که دارای گواهینامه در زمینه زنان و زایمان و همچنین غدد درون ریز باروری و ناباروری است و با Neway Fertility در شهر نیویورک کار می‌کند، به  Healthline  گفت که با توجه به اینکه این مطالعه در یک مجله پزشکی بررسی یا منتشر نشده است. شایستگی علمی آنرا نمیتوان تعیین کرد.

او گفت: «تعدادی از عوامل، اندازه نمونه، توزیع نمونه، معیارهای نتیجه و غیره  وجود دارد که می‌توانند برای تعیین اعتبار مطالعه و در نتیجه نتیجه‌گیری استفاده شوند.

کورت گفت: از آنجایی که این مطالعه برخی از این مسائل را دارد و هیچ مطالعه دیگری نظریه اندازه با باروری را بررسی نکرده است، کورت گفت: “هیچ مطالعه قطعی صحت این موضوع را نشان نداده است.” در حالی که برخی از مطالعات، از جمله مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم، نشان می‌دهد که اختلال نعوظ ممکن است یک ریشه ژنتیکی داشته باشد، این به این معنا نیست که ناباروری تحت تأثیر اندازه آلت تناسلی مرد باشد. به هر حال اسپرم در بیضه ها تولید می شود نه در آلت تناسلی.

دکتر پل تورک، متخصص اورولوژیست و کارشناس سلامت جنسی و باروری مردان و همچنین موسس و مدیر کلینیک تورک در لس آنجلس، سانفرانسیسکو و سیلیکون، نگرانیهای مشابهی دارد. او گفت که این مطالعه دارای سوگیریهای بسیار زیادی است که «که از راه دور قابل تعیین باشد»، از جمله تفاوت در سن، نژاد و سایر عواملی که ممکن است بر نتایج تأثیر بگذارد.

همچنین نقش زن را نادیده میگیرد، چراکه پارتنرهای زن میتواند دلیل بی فرزندی آنها باشد.

تورک به Healthline گفت: این مطالعه یک مطالعه کنجکاوانه است. فراتر از موضوع یکپارچگی علمی، هیچ مفهوم بیولوژیکی ندارد. او گفت: قطعاً اگر آلت تناسلی به درستی کار نکند و اختلال نعوظ وجود داشته باشد، ناباروری یک پیامد احتمالی است. اما، صرفنظر از مقایسه انسان در میان تمام پستانداران که دارای آلت تناسلی بزرگتری هستند. اگر یک سانتی متر طول آلت تناسلی تا این حد برای باروری انسان اهمیت داشت، ما به عنوان یک گونه، منقرض می شدیم. “به یاد داشته باشید، اگر اندازه همه چیز مهم بود، دایناسورها همچنان در زمین پرسه می زدند.”

تورک گفت: “لازم نیست در پزشکی یا علم باشید تا بفهمید که تحقیقات غیرمستند روی این قسمت از بدن مرد چقدر آسیب روانی می‌تواند وارد کند”.

اما علاوه بر صدمه زدن به چند منیت شکننده مردانه، این نوع تحقیقات بی‌دلیل می‌تواند باعث شود که برخی از مردان به دنبال راه‌حل‌هایی برای مشکلاتی باشند که وجود ندارند. کورت گفت: «تحقیقات غیرمستند، این پتانسیل را دارد که اضطراب غیرضروری را افزایش دهد، که می‌تواند باعث بسیاری از مشکلات دیگر شود. در دنیای امروز، چنین اضطرابی معمولاً منجر به آزمایش‌ها و گاهی اوقات درمان‌های پزشکی غیرضروری می‌شود.»