آیا شما احساس می‌کنید که علاقه ای به رابطه جنسی ندارید؟ آیا به ناگهان نمی‌توانید از رابطه جنسی لذت ببرید و این امر برای شما مشکل‌آفرین شده است؟ اگر بله، شما ممکن است با پدیده‌ای به نام “بی میلی جنسی” آشنا باشید. در این مقاله به علت های بی میلی جنسی و درمان های متداول آن خواهیم پرداخت. همچنین میتوانید از مشاوره های تخصصی مرکز تخصصی سلامت جنسی ژوآ زیر نظر دکتر حمید مهرابی استفاده کنید.
بی میلی جنسی چیست؟
همه افراد ممكن است زمانی در حال و هوای رابطه جنسی باشند و یا زمانی ترجیح می دهند كه نباشند. اما اگر شما به طور مداوم كمبود علاقه در رابطه جنسی دارید و یا به کل میل به رابطه جنسی ندارید، شما ممكن است به بی میلی جنسی دچار باشید. همچنین اختلال كم كاری میل جنسی هم نامیده می شود. این حالت خیلی رایج است. ممكن است مشكلی باشد كه فقط برای مدتی برایتان اتفاق افتاده و یا چیزی باشد كه در زندگی با آن دست و پنجه نرم می كنید. پزشک یا درمانگر می تواند به شما در درمان كمك كند البته اگر تمایل داشته باشید زندگی جنسی رضایت بخش تری داشته باشید. همچنین اگر فکر می کنید که میل جنسی پایین شما ممکن است به رابطه فعلی شما مرتبط باشد، مشاوره هم می تواند راه حلی مناسب باشد. یک درمانگر جنسی می تواند بر نگرانی های جنسی شما تمرکز کند، یا یک مشاور روابط می تواند به شما و شریک زندگی تان در مورد مشکلات اساسی کمک کند.
اختلال بی میلی عبارت است از فقدان مداوم میل جسمی برای رابطه جنسی و فقدان فعالیت جنسی ، یا حتی افكار یا تخیلات (فانتزی های) جنسی كه این موضوع باعث ناراحتی شما می شود. علائم اختلال بی میلی باید حداقل به مدت 6 ماه ادامه داشته باشد. برخی از افراد ممكن است به اختلال بیزاری جنسی نیز مبتلا باشند كه آن ها از هر گونه تماس جنسی با شریك زندگی خود احساس بیزاری می کنند.
چگونه می توان فهمید كه شما اختلال بی میلی دارید؟
پزشك شما می تواند اختلال بی میلی شما را بر اساس علائم های شما تشخیص دهد. آن ها از شما خواهند پرسید كه:
- آیا میل شما كمتر از گذشته است؟
- آیا عدم تمایل شما باعث ناراحتی شما شده است؟
- آیا فقدان میل یا فعالیت جنسی باعث بروز مشكلاتی در رابطه ی شما یا زندگی عشقی شما شده است؟
علایم اختلال بی میلی:
- میل جنسی كم یا عدم وجود میل جنسی
- فانتزی های (تصویر سازی) جنسی یا افكار جنسی کم یا نبود آن
- اجتناب از رابطه جنسی یا رابطه واژینال با پارتنرتان
- ناراحتی از فكر درباره داشتن رابطه جنسی
- کاهش میل جنسی نسبت به زمان گذشته
- بی توجهی و عدم پاسخگویی به پیشنهادات یا سیگنال های جنسی پارتنر خود
- عدم شروع فعالیت جنسی با پارتنر خود
- نبود برانگیختگی
- عدم علاقه به خودارضایی
- از دست دادن میل جنسی در طول رابطه جنسی
- ارگاسم زودرس یا عدم ارگاسم در طول فعالیت جنسی
ناراحتی درباره فقدان میل و فعالیت جنسی مهم ترین نشانه است. اگر عدم علاقه شما به رابطه جنسی به شما یا پارتنرتان مربوط نمی شود، پس این یك اختلال نیست. کاهش میل به رابطه جنسی در نتیجه مصرف مواد، داروی تجویز شده یا شرایط پزشکی دیگر نباید باشد و پزشك شما هر گونه علت های پزشكی و مصرف دارو را رد می كند. همچنین آن ها ممكن است تعیین كنند كه عدم میل شما به رابطه جنسی به دلیل مشكلات سلامت روان یا یك رابطه جنسی جدید است.
مردانی كه اختلال بی میلی دارند ممكن است به دلیل اختلال نعوظی كه دارند به پزشك مراجعه كنند. پزشك شما می تواند تستوسترون پایین شما را تست كند كه می تواند باعث كاهش میل جنسی شود. مردان ممكن است احساس راحتی بیشتری در مورد صحبت اختلال نعوظ با پزشك خود داشته باشند تا از دست دادن میل جنسی، زیرا این كلیشه رایج است كه مردان هرگز تمایل خود را به رابطه جنسی از دست نمی دهند.
بسته به علائم موجود انواع مختلفی از بی میلی جنسی وجود دارد که فرد ممکن است داشته باشد:
- مادام العمر/ عمومی: یک فرد هرگز به فعالیت جنسی، چه به تنهایی و چه با پارتنر خود علاقه ای ندارد.
- اکتسابی/ تعمیم شده: شخص قبلا میل جنسی به پارتنر خود داشته اما اکنون هیچ علاقه ایی به فعالیت جنسی با هیچ فردی یا به تنهایی ندارد.
- اکتسابی/ موقعیتی: فرد قبلا میل جنسی نسبت به پارتنر خود داشته اما اکنون دیگر این تمایل را ندارد؛ البته فقط به فعالیت جنسی به تنهایی یا با شریک دیگری علاقه دارد.
چه كسانی دچار اختلال بی میلی می شوند؟
اختلال بی میلی هم در زنان و هم در مردان و افراد با هر نقش جنسی، جنسیتی یا سنی را تحت تاثیر قرار می دهد. با این حال در زنان شایع تر از مردان است. برخی تخمین ها می گویند كه از هر 10 زن 1 نفر مبتلا به اختلال بی میلی جنسی است و در کل 32 درصد زنان در مقطعی از زندگی از دست دادن میل جنسی را تجربه می کنند. همچنین 15 درصد مردان هم ممكن است از دست دادن میل جنسی را در چند ماه اخیر تجربه كنند. بر اساس تحقیقات انجام شده بسیاری از زنان با میل جنسی کم، بر خلاف مردان هنوز هم می توانند با تحریک مناسب از نظر جنسی تحریک شوند.
چه چیزی باعث اختلال بی میلی می شود؟
بسیاری از شرایط جسمی یا احساسی رایج می تواند باعث اختلال بی میلی در زنان و مردان شوند:
عدم تعادل شیمیایی مغز
سطوح مواد شمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی( نوروترنسمیترها) ممكن است خاموش شده باشد كه میل و عملكرد جنسی را مختل می كند.
سلامت روان
اضطرب، افسردگی، استرس، مشكلات مربوط به تصور بدن، عزت نفس پایین، سواستفاده جنسی یا جسمی، تروما در گذشته می تواند بر روی کاهش و یا عدم میل جنسی تاثیرگذار باشد.
مشكلات رابطه
تعارض داشتن با شریك خود و عدم اعتماد به شریك خود می تواند از عوامل بروز این اختلال می باشد.
مشكلات خواب
اینکه برای رابطه جنسی خیلی خسته باشید و نیازمند استراحت و خواب بیشتر هستید.
استعمال دخانیات و نوشیدن الکل
استعمال شدید سیگار و سابقه اعتیاد به الکل بر روی میل جنسی اثرگذار است.
مشکلات هورمونی
سطح پایین هورمون جنسی مانند تستوسترون مثلا آندروپوز ( کاهش تستوسترون نقش کلیدی در میل جنسی دارد مخصوصا مردان مسن در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بی میلی جنسی هستند زیرا سطوح هورمونی تستوسترون به تدریج با افزایش سن کاهش می یابد)، سطح پایین هورمون استروژن یا هورمون تیروئید، سطح بالای پرولاکتین، یا یائسگی در زنان تاثیر مستقیم بر میل جنسی می گذارد.
عوارض جانبی دارو
برخی از داروهای تجویزی از جمله داروهای ضد افسردگی خاص، داروهای ضد اضطراب، داروهای درمان درد، داروهای ضد روانپریشی، درمان های هورمونی و شیمی درمانی، داروهای فشارخون، داروهای سركوب كننده سرطان همگی می توانند تغییرات شدیدی در میل جنسی افراد ایجاد کنند.
بیماری های گوارشی
بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری كرون ( نوعی از بیماری التهابی روده دائمی است. این بیماری دستگاه گوارش، روده کوچک و بزرگ را ملتهب و تحریک می‌کند)، کولیت اولسراتیو (یک بیماری التهابی روده است که باعث التهاب و زخم های طولانی مدت در دستگاه گوارش می شود) ، یا داروهای مورد استفاده برای درمان این بیماری ها بر روی میل جنسی اثر می گذارد.
اقدامات پزشکی
اقداماتی مانند برداشتن پروستات، پرتوهای لگنی (رادیوتراپی در ناحیه لگن و شکم) و برخی روش ها که بر نخاع تاثیر می گذارند نیز می توانند منجر به مشکلاتی در رابطه جنسی شوند.
بر اساس تحقیقات، هیستركتومی (عمل جراحی برای برداشتن رحم) باعث اختلال بی میلی جنسی در زنان نمی شود. در واقع زنانی كه هیستركتومی می كنند ممكن است میل و عملكرد جنسی مشابه یا حتی بهتری بعد از عمل جراحی داشته باشند.
سایر بیماری های جسمی
دیابت، سرطان، بی اختیاری ادرار، ام اس، بیمارهای قلبی، بیماری تیروئید، بیماری آدیسون (بیماری آدیسون یا نارسایی غده‌ی فوق کلیوی، یک اختلال ناشایع است، که در آن بدن با کمبود تولید نوعی هورمون ها مواجه است هورمون‌هایی نظیر کورتیزول و آلدوسترون)، بیماری کوشینگ ( یک بیماری نادر هورمونی است که در نتیجه ترشح بیش از حد کورتیزول در بدن ایجاد می‌شود)، ضایعات مغزی لوب تمپورال ( یک اختلال مزمن دستگاه عصبی است که با تشنج‌های کانونی مکرر و غیرقابل تحریک مشخص می‌شود که از لوب گیجگاهی مغز منشأ گرفته و حدود یک یا دو دقیقه نیز طول می‌کشد)، نارسایی کلیه، سکته مغزی، ایدز از جمله بیماری هایی هستند که بر روی میل جنسی اثرگذارند..
مادر شدن
بارداری، زایمان و یا شیردهی از عوامل تاثیرگذار بر میل جنسی در زنان می باشند.
برای مطالعه بیشتر مقاله رابطه جنسی در بارداری را مطالعه كنید.
افزایش سن
فقط برخی از افراد میل جنسی خود را از دست می دهند یا با افزایش سن میل جنسی كاهش می یابد.
موارد ذکر شده برخی از رایج ترین عواملی هستند که می توانند به تشخیص اختلال بی میلی جنسی در یک مرد یا زن کمک کنند. سایر عواملی هم وجود دارند که کاملا فردی می باشند و توسط متخصص بهداشت روان تعیین می شود.
آیا اختلال بی میلی جنسی در مردان دائمی است؟
اختلال بی میلی جنسی مردان همیشه شرایط دائمی نیست. علت (های) این اختلال جنسی معمولا تعیین می کند که آیا کمبود یا عدم میلی جنسی فرد مبتلا دائمی است یا خیر. به عنوان مثال فردی که شیمی درمانی می کند و کسی که دیگر از رابطه عاشقانه خود راضی نیست، هر دو میل جنسی کم را تجربه می کنند. در بیشتر شرایط عوامل مؤثر در این که آیا بی میلی جنسی به عنوان یک وضعیت دائمی باقی می ماند یا خیر، نقش مهمی ایفا می کند.
برای درمان اختلال بی میلی چه كاری می توانید انجام دهید؟
اگر فكر می كنید اختلال بی میلی دارید با پزشك خود صحبت كنید. آن ها می توانند درمان هایی را پیشنهاد یا تجویز كنند. هنگامی که پزشک دلایل فیزیکی را به عنوان منبع میل جنسی کم و یا عدم وجود میل جنسی رد کرد می توان به عوامل روانی پرداخت و شما را به درمانگر جنسی یا مشاور روابط ارجاع دهد. به عنوان مثال اگر بی میلی جنسی مردی به مسائل مربوط به رابطه ایجاد شده باشد، مشاوره مؤثرترین کار ممکن خواهد بود. روش های درمانی موفقیت آمیز دیگر وجود دارد که بستگی به ریشه مشکل دارد.
در اینجا چند درمان ممكن برای اختلال بی میلی جنسی را مطرح می کنیم:
تمرینات كگل
هم مردان هم زنان می توانند جریان خون، حس و عملكرد جنسی را در اندام تناسلی خود با تمرینات كگل یا تمرینات كف لگن بهبود بخشند. درمانگر جنسی شما می تواند به شما یاد دهد كه چگونه عضلات مناسب را پیدا كنید، سپس آن ها را در تكرار فشار دهید و شل كنید. سعی كنید 10 تا 15 تمرین كگل را سه بار در روز انجام دهید.
سبك زندگی سالم
تغییر در رژیم غذایی و انجام ورزش می تواند آمادگی جسمی، خلق و خو و سطح انرژی شما را بهبود بخشد. اگر استرس میل شما را كاهش داده، راه هایی برای آرامش پیدا كنید که شامل تمرینات تنفسی، مدیتیشن، یا حتی فقط خواب بیشتر باشد. سیگار نكشید، مصرف الکل و مواد مخدر را قطع كنید.
سعی كنید به تنهایی یا با پارتنرتان بازی جنسی داشته باشید. خود ارضایی، آزمایش با اسباب بازی های جنسی یا ویبراتورها، تماشای فیلم، یا خواندن کتاب و مطالب اروتیک و شهوانی ممكن است به شما در افزایش میل جنسی كمك كند.
درمان ممكن است اختلال بی میلی جنسی ناشی از سلامت روان یا مشكلات رابطه را درمان كند.
روان درمانی، زوج درمانی، سکس تراپی به شما این امكان را می دهد كه درباره علائم اختلال بی میلی جنسی خود با یك متخصص صحبت كنید كه می تواند به شما در رفع مشكلات سلامت روان كمك كند. همچنین می تواند به تغییر الگوهای رفتاری شما کمک کند. درمانگر جنسی شما ممكن است بازی های جنسی یا تكنیك های جنسی را برای كمك به شما و پارتنرتان برای داشتن رضایت بیشتر در زندگی جنسی تان اختصاص دهد. همچنین اگر یکی از طرفین یا هر دو با مشکلات صمیمیت روبرو هستند سکس درمانی می تواند به ایجاد یک رابطه رضایت بخش تر و سالم تر با تمایلات جنسی و بهبود میل به صمیمیت فیزیکی کمک کننده باشد.
درمان شناختی-رفتاری می تواند اختلال بی میلی ناشی از افسردگی، اضطراب یا دیگر مشکلات سلامت روان را درمان كند. درمانگر شما به شما كمك می كند تا روی افكار منفی مرتبط با رابطه جنسی تمركز كنید و یاد بگیرید كه با آن ها چگونه كنار بیایید و آن ها را چگونه اصلاح کنید. درمان شناختی-رفتاری همچنین ممكن است شامل خود ارضایی باشد تا به مردان كمك كند نعوظ را تا انزال حفظ كنند. همچنین ذهن آگاهی که به شما می آموزد همیشه بر آن چه در لحظه حال اتفاق می افتد تمرکز کنید.
داروها ممكن است كمك كند به درمان علائم اختلال بی میلی جنسی، افزایش میل جنسی یا بهبود عملكرد جنسی. مثلا تغییر در مصرف دارو (مانند کاهش یا افزایش دوز مصرفی دارو این امکان را می دهد). داروهایی که توسط FDAبرای درمان اختلال بی میلی جنسی تایید شده اند می توانند کمک کننده باشند؛ و یا داروهای ضد افسردگی در صورتی که فرد افسردگی یا اضطراب داشته باشد.
همچنین درمان های هورمونی به مانند کرم ها، چسب ها و قرص ها میل و عملکرد جنسی را بهبود می بخشند به مانند:
استروژن، برای زنان یائسه می باشد؛ کرم‌های استروژن، حلقه ها یا قرص هایی که در واژن قرار می‌گیرند می‌توانند تون عضلانی، انعطاف‌پذیری، جریان خون و مرطوبت کنندگی را برای دخول راحت‌تر یا لذت‌بخش‌تر بهبود بخشند. استروژن همچنین ممکن است کلیتوریس یا واژن شما را بیشتر حساس‌تر کند و برانگیختگی شما را بهبود بخشد.
تستوسترون، مردان مبتلا به اختلال بی میلی جنسی ممکن است از تستوسترون موجود در ژل، چسب پوستی، تزریقی یا قرص بهره مند شوند. تستوسترون اضافی ممکن است به مردان کمک کند میل یا افکار جنسی شان را افزایش یابد. تستوسترون در زنان یائسه مورد مطالعه قرار گرفته است و نشان داد که میل جنسی، خیال پردازی(فانتزی های جنسی) ، ارگاسم و رضایت جنسی را بهبود می بخشد.
اختلال بی میلی جنسی مردان یک وضعیت قابل درمان است، حتی اگر علائم آن بسیار ناراحت کننده باشد. علل زمینه ایی هر چه که باشد یک فرد متخصص می تواند به آنها کمک کند و به مردانی که از بی میلی جنسی رنج می برند درمان و راه حل هایی را ارائه دهد.
آیا فرد می تواند از بی میلی جنسی جلوگیری کند؟
در حال حاضر هیچ راه قطعی برای جلوگیری از بی میلی جنسی وجود ندارد. تشخیص و درمان زود هنگام این اختلال می تواند به افراد کمک کند تا علائم شان را کاهش دهند و زندگی جنسی سالمی را به دست آورند.
چه زمانی باید به متخصص رجوع کنید؟
اگر فکر می کنید که ممکن است دچار بی میلی جنسی شده باشید می توانید برای تشخیص به یک متخصص مراقبت بهداشتی مراجعه کنید و با او مشورت کنید. اگر فقدان علاقه یا میل جنسی باعث ناراحتی یا مشکلاتی در رابطه ی شما با شریک جنسی تان شده است مهم است که علت اصلی مشکل تان تعیین و بررسی گردد و بعد دنبال درمان آن باشید.
گردآورنده و مترجم: بهاره زاددهش
منبع:
