برانگیختگی جنسی چیست و درمان اختلال برانگیختگی جنسی در زنان

اختلال برانگیختگی جنسی زنان ( بی میلی جنسی یا سرد مزاجی ) زمانی رخ می دهد که بدن به تحریک جنسی پاسخ نمی دهد.

برانگیختگی جنسی چیست ؟

اختلال برانگیختگی جنسی زنان یکی از چندین بیماری است که در زیر چتر اختلال عملکرد جنسی قرار می گیرد که شامل موارد زیر نیز می شود:

1- درد در هنگام مقاربت

2- ناتوانی در ارگاسم

3- کمبود میل جنسی

در حالی که داشتن یک اختلال عملکرد جنسی می تواند احساس انزوا به فرد دست دهد باید گفت این اختلال، در واقع نسبتاً رایج است. حدود 40 درصد از زنان برخی از انواع اختلالات عملکرد جنسی مانند اختلال برانگیختگی جنسی زنان را در زندگی خود تجربه می کنند.

اختلال برانگیختگی جنسی زنان می تواند خسته کننده باشد، اما قابل درمان است.

علائم اختلال برانگیختگی جنسی زنان چیست ؟

برای بسیاری از زنان، علائم اختلال برانگیختگی جنسی می آید و می رود. برخی از آنها هر بار که سعی در برقراری رابطه جنسی یا فعالیت جنسی دارند، علائمی دارند. دیگران ممکن است فقط گاهی اوقات آنها را تجربه کنند.

علائم اختلال برانگیختگی جنسی زنان عبارتند از:

1- کاهش میل جنسی: ممکن است علاقه خود را به رابطه جنسی از دست بدهید. در حالی که این می تواند به دلیل عدم برانگیختگی باشد، ممکن است نشانه ای از استرس و اضطراب ناشی از اختلال برانگیختگی جنسی نیز باشد.

2- افكار مربوط به رابطه جنسی كمتر میشود: ممکن است به ندرت به رابطه جنسی فکر کنید.

3- كم شدن فعالیت جنسی: شما ممکن است رابطه جنسی را آغاز نکنید و ممکن است نسبت به تلاش های شریک خود برای شروع رابطه جنسی بی توجه باشید.

4- کاهش هیجان یا لذت جنسی در حین رابطه جنسی: تحریکات جنسی یا چیزهای دیگری که قبلاً شما را در رابطه جنسی تحریك می کرد، دیگر تحریك كننده نیستند.

5- کاهش برانگیختگی ناشی از نشانه های جنسی داخلی یا خارجی: ممکن است دیگر با نشانه هایی مانند صمیمیت روانی، خواندن در مورد رابطه جنسی لذت بخش یا یادآوری یک فانتزی وابسته به عشق شهوانی تحریک نشوید.

6- عدم وجود احساسات تناسلی یا غیر تناسلی در حین رابطه جنسی: هنگام داشتن رابطه جنسی، ممکن است احساس زیادی در ناحیه تناسلی یا سایر مناطق اروژن نداشته باشید.

چه چیزی باعث اختلال برانگیختگی جنسی زنان می شود ؟

برانگیختگی مجموعه ای از اتفاقات را در بدن به وجود می آورد: جریان خون به بافت های اطراف دهانه واژن و کلیتوریس افزایش می یابد و باعث تورم می شود و مرطوب میشود.

این رویدادها نتیجه یک سری واکنش های زنجیره ای هستند. هر گونه وقفه در روند می تواند باعث اختلال برانگیختگی جنسی شود.

بسیاری از چیزها، چه روانی و چه فیزیکی، می توانند بر روند برانگیختگی تأثیر بگذارند.

مسائل سلامت عاطفی و روانی که می تواند باعث اختلال برانگیختگی جنسی شود عبارتند از:

1- عزت نفس پایین

2- تصویر بدن ضعیف

3- فشار

4- اضطراب

5- افسردگی

6- مشکلات رابطه

7- افکار منفی

8- احساس گناه

9- ضربه

10- علل هورمونی

هورمون ها عنصر ضروری برانگیختگی هستند. تغییرات در سطح هورمون ممکن است بر توانایی شما برای برانگیختگی تأثیر بگذارد. با این حال، مشخص نیست که آیا رابطه مستقیمی بین سطح هورمون و عملکرد جنسی وجود دارد یا خیر.

مواردی که می توانند باعث تغییرات هورمونی و اختلال برانگیختگی جنسی احتمالی شوند عبارتند از:

1- یائسگی: کاهش استروژن که در دوران یائسگی رخ می دهد می تواند باعث سندرم تناسلی ادراری یائسگی شود که می تواند باعث دیسپارونی و در نتیجه کاهش علاقه جنسی شود.

2- قرص های ضد بارداری

3- بارداری

4- علل تشریحی: کاهش جریان خون به واژن، آسیب عصبی در لگن، عفونت واژن یا مثانه، نازک شدن و خشک شدن بافت های واژن

برانگیختگی تا حد زیادی به سیستم گردش خون و عصبی بدن بستگی دارد. مشکلات هر یک از اینها ممکن است باعث اختلال برانگیختگی جنسی شود.

عوامل دیگری نیز می توانند منجر به اختلال برانگیختگی شوند، از جمله:

1- داروها مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، نوعی داروی ضد افسردگی، ممکن است باعث اختلال برانگیختگی شوند.

2- درمان های پزشکی: اگر تحت شیمی درمانی یا پرتودرمانی هستید، ممکن است اختلال برانگیختگی را تجربه کنید. به همین ترتیب، جراحی اخیر ممکن است با برانگیختگی و تحریک جنسی تداخل داشته باشد.

3- دیابت: دیابت می تواند بر سیستم عصبی و عروقی شما تأثیر بگذارد. این ممکن است برانگیختگی را دشوارتر کند زیرا بدن شما قادر به ارسال هورمون ها، خون و سیگنال های الکتریکی لازم برای برانگیختگی نیست.

چه كسانی در معرض مبتلا شدن به اختلال برانگیختگی جنسی هستند ؟

در حالی که اختلال برانگیختگی می تواند هر زنی را تحت تاثیر قرار دهد، به نظر می رسد زنان مسن بیشتر آن را تجربه می کنند. از آنجا که اختلال برانگیختگی یک اصطلاح جدید تعریف شده بر اساس DSM-5 است، مطالعاتی در مورد وقوع واقعی آن هنوز منتشر نشده است.

مطالعات منبع معتبر در مورد اختلال برانگیختگی جنسی زنان نشان می دهد که میل جنسی کم و مشکلات مربوط به برانگیختگی جنسی به طور گسترده ای بر اساس سن، محیط فرهنگی، مدت علائم و وجود پریشانی متفاوت است.

مطالعه‌ای در سال 2009 نشان داد که 3.3 درصد از شرکت‌کنندگان در سنین 18 تا 44 سال دارای اختلال برانگیختگی جنسی زنان بودند، در حالی که 7.5 درصد از شرکت‌کنندگان بین 45 تا 64 سال آن را تجربه کردند.

اختلال برانگیختگی چگونه تشخیص داده می شود ؟

تشخیص اختلال برانگیختگی گاهی اوقات برای پزشکان و روانشناسان سخت است زیرا بسیاری از موارد شامل ترکیبی از شرایط زمینه ای است. علاوه بر این، بسیاری از زنان ممکن است از صحبت با روانشناس در مورد علائم و زندگی جنسی خود احساس ناراحتی کنند. این امر از تشخیص بسیاری از زنان جلوگیری می کند.

اکثر پزشکان، با پرسیدن یک سری سوالات در مورد سلامت جنسی و روانی شما شروع می کنند. در مرحله بعد، احتمالاً یک معاینه لگنی برای رد هر گونه علل فیزیکی علائم شما، مانند عفونت یا آسیب عصبی، به شما می دهند.

در برخی موارد، پزشک ممکن است یک آزمایش کامل شمارش خون نیز انجام دهد تا ایده بهتری از سلامت کلی شما داشته باشد.

اگر پزشک تشخیص دهد که علائم شما به دلایل فیزیکی نیست، ممکن است شما را به یک روان درمانگر که در زمینه سلامت جنسی متخصص است ارجاع دهد. این متخصص سلامت جنسی، می تواند به شما کمک کند تا علت عاطفی پشت اختلال برانگیختگی خود را کشف کنید و به شما کمک کند تا یک برنامه درمانی مناسب خود را ایجاد کنید.

درمان بی میلی جنسی

درمان اختلال برانگیختگی بر شناسایی علل زمینه‌ای و درمان آنها متمرکز است. بسیاری از زنان متوجه می شوند که ترکیبی از درمان ها به نظر می رسد بهترین کار برای درمان بی میلی جنسی را می توان در نظر گرفت.

بسته به علت زمینه‌ای، درمان‌ها اغلب شامل دارو، درمان یا ترکیبی از هر دو هستند.

برخی از درمان های مرتبط با دارو عبارتند از:

1- هورمون درمانی: اگر علت اصلی هورمونی باشد، هورمون درمانی ممکن است به درمان استروژن یا تستوسترون پایین، خشکی واژن یا درد در حین مقاربت کمک کند. برای مثال؛ استروژن سیستمیک برای درمان اختلال برانگیختگی/علاقه جنسی توصیه نمی شود. با این حال، ممکن است برای درمان علائم یائسگی استفاده شود. ممکن است خلق و خو را بهبود بخشد، به حفظ حساسیت جنسی پوست و اندام تناسلی و رطوبت واژن کمک کند، و علائم وازوموتور همزمان (مانند گرگرفتگی) را کاهش دهد. این فواید ممکن است علاقه و برانگیختگی جنسی را افزایش دهد. آماده‌سازی‌های استروژن از طریق پوست معمولاً پس از یائسگی ترجیح داده می‌شوند، اما هیچ مطالعه‌ای مشخص نکرده است که کدام داروها از نظر جنسی مفیدتر هستند. اگر زنان دارای رحم باشند، علاوه بر استروژن، پروژسترون نیز به آنها داده می شود، زیرا استروژن بدون مخالفت خطر ابتلا به سرطان آندومتر را افزایش می دهد.

پزشکان ممکن است توصیه کنند که زنان یائسه از اشکالی از استروژن که در واژن قرار می‌گیرند (مانند کرم‌ها، قرص‌ها) برای مدیریت علائم سندرم تناسلی ادراری یائسگی استفاده کنند. این اشکال استروژن می توانند سلامت واژن را حفظ کنند، اما به خلق و خو، علائم وازوموتور یا اختلالات خواب کمکی نمی کنند.

2- تغییر دوز دارو اگر دارویی که مصرف می کنید، مانند یک داروی ضد افسردگی، باعث علائم شما می شود، تنظیم دوز ممکن است کمک کننده باشد.

3- کار با یک درمانگر متخصص در سلامت جنسی، چه به تنهایی یا با همسرتان، می‌تواند به رفع برخی از عناصر روان‌شناختی اختلال برانگیختگی کمک کند.

حتی اگر هیچ بیماری زمینه‌ای در زمینه سلامت روان ندارید، یک درمانگر می‌تواند به شما کمک کند تا بفهمید چه چیزی واقعاً شما را تحریک می‌کند و موانعی که سر راهتان قرار می‌گیرند. آنها همچنین می توانند راهنمایی هایی در مورد چگونگی ایجاد اعتماد و صمیمیت با شریک زندگی خود ارائه دهند که می تواند نقش زیادی در برانگیختگی داشته باشد.

منابع:

https://www.healthline.com/health/female-sexual-arousal-disorder#takeaway

https://www.msdmanuals.com/professional/gynecology-and-obstetrics/sexual-dysfunction-in-women/sexual-interest-arousal-disorder